Τά οψώνια τής αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ', 23)

Τά οψώνια τής αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ', 23)

 «τά οψώνια τής αμαρτίας θάνατος» είναι πολύ σημαντικό, γιά νά καταλάβουμε τί είναι η αμαρτία καί πώς αισθάνεται ο άνθρωπος πού αμαρτάνει. Τό έχουμε ακούσει πολλές φορές, καί είναι μιά φράση γνωστή σέ όσους διαβάζουν συχνά τήν Αγία Γραφή.

Η λέξη «οψώνια» δηλώνει τήν πληρωμή, τό σιτηρέσιο, τόν μισθό πού έδινε ο αυτοκράτωρ στούς στρατιώτες. Γι’ αυτό ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος προέτρεπε τούς στρατευομένους: «αρκείσθε τοίς οψωνίοις υμών (Λουκ. γ', 14), δηλαδή νά μήν αρπάζετε διάφορα αγαθά από τούς συνανθρώπους σας, αλλά νά αρκείσθε σέ όσα σάς δίνει ο αυτοκράτορας ή ο βασιλεύς.

Τά οψώνια τής αμαρτίας είναι τά αποτελέσματα τής αμαρτίας, όσα δίνει η αμαρτία σέ εκείνους πού αμαρτάνουν, καί αυτά είναι ο θάνατος. Εδώ υπονοείται η αμαρτία τών Πρωτοπλάστων, τού Αδάμ καί τής Εύας, πού αμάρτησαν, παρέβησαν τήν εντολή τού Θεού καί αμέσως εισήλθε ο θάνατος, πρώτα ο πνευματικός θάνατος, η απομάκρυνση τού ανθρώπου από τόν Θεό, καί έπειτα ο σωματικός θάνατος, η απομάκρυνση τής ψυχής από τό σώμα. Οι άγιοι Πατέρες διδάσκουν ότι μετά τήν διάπραξη τής αμαρτίας μέ τήν ηδονή εισήλθε στήν ζωή τού ανθρώπου η οδύνη, ο πόνος. Οπότε στήν ζωή τού ανθρώπου πάντοτε συμπλέκονται η ηδονή μέ τήν οδύνη. Άλλα αμαρτήματα συνδέονται μέ τήν ηδονή καί άλλα μέ τήν οδύνη.

Αυτό πού έγινε στόν Αδάμ καί τήν Εύα επαναλαμβάνεται πάντα στήν ζωή μας κάθε φορά πού αμαρτάνουμε. Η πληρωμή τής αμαρτίας, δηλαδή τά αποτελέσματά της, είναι ο πνευματικός θάνατος. Όταν κάνουμε λόγο γιά πνευματικό θάνατο, εννοούμε τήν απομάκρυνση τού ανθρώπου από τόν Θεό, ο Οποίος είναι η αληθινή ζωή. Αυτός ο πνευματικός θάνατος συνδέεται μέ τήν θλίψη, τόν πόνο, τήν απελπισία, τήν απουσία νοήματος γιά τήν ζωή.

Τό φοβερό είναι ότι οι Προπάτορές μας, όταν αμάρτησαν, όταν παρέβησαν τήν εντολή τού Θεού, δέν γνώριζαν τί σημαίνει απομάκρυνση από τόν Θεό, δέν μπορούσαν νά διανοηθούν τί θά συμβή μετά τήν διάπραξη τής αμαρτίας. Ενώ εμείς γνωρίζουμε από τήν πείρα μας τί μάς προξενεί η αμαρτία, καί όμως τήν επαναλαμβάνουμε. Άν καί ξέρουμε τό τί πληγές δημιουργεί στήν ψυχή μας η αμαρτία, εν τούτοις πάλι τήν διαπράττουμε. Έτσι εξηγείται ότι τής αμαρτίας προηγείται σκοτασμός τού νού, η πνευματική τύφλωση, καί στήν συνέχεια ακολουθεί η οδύνη, ο πόνος. Έπειτα, ξεχνάμε τόν πόνο, «τά οψώνια τής αμαρτίας», καί πάλι τήν διαπράττουμε. Πρόκειται γιά έναν φαύλο κύκλο.

Κάθε αμαρτία είναι ένας πνευματικός θάνατος, δηλαδή στερείται κανείς τόν Θεό, πού είναι η αληθινή ζωή. Ο άνθρωπος αρρωσταίνει καί πεθαίνει πνευματικά. Άν υπάρξη μετάνοια, ο άνθρωπος ανασταίνεται από τήν νέκρωση καί αρχίζει πάλι νά ζή κατά Θεόν.

Αλλοίμονό μας, όμως, άν αυτός ο πνευματικός θάνατος είναι αιώνιος, άν δηλαδή ο άνθρωπος εξακολουθή, όσο ζή βιολογικά, νά είναι νεκρός κατά Θεόν καί σέ αυτήν τήν κατάσταση φύγη από τόν κόσμο αυτόν. Τότε θά εφαρμοσθή ο λόγος τής Αποκαλύψεως γιά τόν δεύτερο θάνατο (Απ. κ', 14), πού είναι ο φοβερότερος θάνατος, η τελική απομάκρυνση τού ανθρώπου από τόν Θεό.

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τόν βιολογικό θάνατο, τρέμουν όταν εμφανίζεται κάποια αρρώστια, μήπως τούς οδηγήση πρός τόν θάνατο, αλλά δέν φοβούνται τόν πνευματικό θάνατο, άν καί γνωρίζουν τίς οδύνες τού θανάτου πού προξένησε η αμαρτία τού Αδάμ σέ όλο τό ανθρώπινο γένος. Κάθε φορά πού κάνουμε μιά αμαρτία θά πρέπει νά φοβόμαστε τόν πνευματικό θάνατο πού ακολουθεί, καί ακόμη περισσότερο νά φοβόμαστε μήπως αυτός ο θάνατος είναι αιώνιος, μήπως ακολουθήση ο δεύτερος θάνατος πού είναι πλέον οδυνηρός.

Ο Απόστολος Παύλος πού κάνει λόγο γιά τό ότι «τά οψώνια τής αμαρτίας θάνατος» συνεχίζει γιά νά πή ότι «τό χάρισμα τού Θεού, ζωή αιώνιος εστί». Τό χάρισμα είναι αντίθετο μέ τόν θάνατο, είναι ζωή αιώνιος «εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών». Έτσι, από τήν μιά πλευρά είναι «τά οψώνια τής αμαρτίας», ο θάνατος, καί από τήν άλλη πλευρά τό χάρισμα τού Θεού, πού είναι η αιώνιος ζωή εν Χριστώ Ιησού.

Πολλές φορές στήν ζωή μας δοκιμάσαμε τήν ενέργεια καί τήν οδύνη τού πνευματικού θανάτου, πού είναι τά «οψώνια τής αμαρτίας». Θά πρέπει, όμως, νά δοκιμάζουμε καί τό χάρισμα τού Θεού, πού είναι η αιώνιος ζωή. Θά πρέπει νά απομακρυνόμαστε από τόν θάνατο καί νά γευόμαστε τήν ζωή.

π. Α.Μ.